ARCTIC ADVANCE 2009

Maandag 06 juli

Vanuit Oslo via Tromsø naar Alta vliegen. Koud en regenachtig, 8 °C, bij aankomst. Vanaf het vliegveld te voet naar Øvre Alta waar de campings zijn: 11 km te gaan!

Kamp maken op de Wisløff camping, en terug naar het centrum om gas en nog wat eten te kopen. Alta is een verspreide agglomeratie met een ongezellig en eerder lelijk modern centrum. Terug naar de camping, en nog een bezoek aan het Boazo Sami Siida, enkele rendieren in de weide en een lavvu-bar! Alles bijeen 25,2 km gestapt.

Dinsdag 07 juli

Vandaag zijn we echt op weg. Grotendeels nog op de openbare weg: ten zuiden van de agglomeratie, en dan door het Tverrelvdal verder naar het Østerelvdal. Hier ruimt het asfalt baan voor een tractorpiste en start de klim van enkele honderden meters naar het hoogplateau. Na 24,3 km houd ik het voor bekeken ter hoogte van de Tverrfjelltjønna. Wijds zicht op de heuvels, waar de rendieren grazen.

Woensdag 08 juli

Om 0300 gewekt door belletjes van rendieren vlakbij. Het is hier 24 uur vol daglicht! Verder slapen en ontbijt met spek op een mooie morgen, vertrek pas tegen de middag. Doordat men zich hier geen zorgen moet maken om tegen de duisternis binnen te zijn kan men de vervelende trekkersgewoonte van "vroeg uit de veren" van zich afleggen.
De tocht gaat verder over de eindeloze hoogvlakte. De piste maakt plaats voor een pad. Steeds rechtdoor, met eindeloze uitzichten naar de bergen van het Čohkarášša massief. Bij de Reinbukkelv hut is het tijd voor een theepauze. Iets verder: kruising met een enorme kudde rendieren, voortgedreven door een herder op quad. Verder niets of niemand te zien!
Kamp ter hoogte van Bojobeaski, aankomst om 2330 na 27 km onder een stralende middernachtszon! Een rustige en verlaten plek, ik besluit hier een dag te blijven.

Donderdag 09 juli

Een rustige dag, in alle betekenissen van het woord. Buiten enige vogels geen enkel levend wezen gezien. Er zijn vanzelfsprekend de insecten, maar nog niet zoveel dat het echte een plaag wordt. Dit is echt relax hier! 0 km.

Vrijdag 10 juli

Vertrek 's morgens om 0600. Al snel de Giellanjohka doorwaden: verfrissend aan de voeten! In deze omgeving één kampeerder opgemerkt, de enige in gans het gebied.
In de namiddag hevige regen. Alles doornat! Tegen de avond is het Čearru plateau in een dichte mist gehuld. De navigatie wordt moeilijk: een navigatiepaal om de 500m of een steenmannetje hebben niet veel zin als de zichtbaarheid maar 50m bedraagt. Gelukkig gaat de route steeds rechtdoor in zuidoostelijke richting. Afgedaald van het plateau klaart het op, en na 30,4 km sla ik het kamp op bij de Juolgelanjohka vallei. Niet de beste plaats: oneffen bodem, veel insecten, maar veel beter is er hier niet.

Zaterdag 11 juli

Een prachtige dag. Van paal naar paal gaat het verder, het plateau slechts doorsneden door de Stiipanávži vallei, een weelderige oase in deze boomloze vlakte.
Tegen de avond bereik ik de fjellstue van Gárdin, ook bekend als Ravnastua. Ik ben er de enige gast: het hoogseizoen hier is eerder met Pasen, skiën is immers gemakkelijker dan stappen. 22,2 km vandaag.

Zondag 12 juli

's Morgens een wandeling met de uitbaatster van Gárdin naar het meer Rávdojávri om vis te halen, daar gevangen door haar dochter en vriend die met de fiets zijn gegaan! Het is prachtig weer: meer dan 25 °C, momenteel de warmste plaats in Noorwegen. Namiddag buiten in de zon! Tegen de avond arriveert nog een Noors koppel. Eten in Gárdin: finnebiff, of gebakken stroken rendier met ajuin, en patattenpuree. Eenvoudige maar zeer smakelijke maaltijd! 7,1 km vandaag.

Maandag 13 juli

Terug naar de bewoonde wereld: eerst 15 km over de 4x4 piste tot Ássebákti. Eerst berkebossen, dan pijnbomen op zandgrond, het lijkt hier wel de Kempen. Vervolgens langs de (weinig drukke) rijksweg tot Karášjokha of Karasjok. Aankomst op de lokale camping. De plaats is vergeven van de muggen! Er zijn veel doorgangsreizigers, Duitsers, en ook de obligate Nederlanders! Ik sla een babbeltje met een koppel Finnen uit Turku. 27,7 km afgelegd.

Op gans de trip door de Finnmarksvidda, van de voorsteden van Alta tot Gárdin, heb ik op vijf dagen slechts drie mensen gezien! Hier is nog ruimte, en een oneindig wijds landschap. Het terrein biedt geen bijzondere moeilijkheden, er zijn niet te veel hoogteverschillen, een basiskennis van navigatie is vereist. Een boeiende en interessante trip van 125 km voor wie de eenzaamheid verkiest.